یکی از فرهیختگان عصر ما می فرماید:
"زمان در قاب عکس منجمد نمی شود "

برام جالب بود

همین چند روز پیش،
داشتم به عکس بابا نگاه می کردم
غرق در دلتنگی، با خودم فکر می کردم
که چهار سال هست که عکس جدیدی از بابا نداریم
بابا، مثل تمام این چهار سال
با لبخندی مهربان نگاهم می کند
خوشحالم که این لحظه رو می تونم همیشه توی این قاب نگه دارم

یا خیلی لحظه های دیگه
مثل عکسهایی که از آخرین مهمونیم قبل از آمدنم دارم
یا اون عکسی که برادرک شیطونم صورتم رو زده بود تو کیک تولدم
یا...
یا...

به نظر من
از خوشبختی ما آدمهاست که می تونیم بعضی زمانها رو منجمد کنیم
حالا یا فیزیکی تو قاب عکس
یا تو قاب عکسهای مجازی تو ذهنمون

این دوست فرهیختۀ من، هنوز خیلی جوان است.

هر سال چو نوبهار خرم
بیدار شود ز خواب نوشین
تا باز کند بروی عالم
دیباچۀ خاطرات شیرین
از سبزه دهد به لاله زیور
ای دوست مرا بخاطر آور

بیا تکلیفو روشن کن
نه اونجوری که مغروری
بیا تکلیفو روشن کن
نه اونجوری که مجبوری
کسی عاشق تر از من نیست
خودتم اینو میدونی
بیا تکلیفو روشن کن
بهم بگو که می مونی

منتظر آلبوم جدید عصار هستم.